1965માં ભજવાયેલ નૃત્યનાટિકા ભવ ભવનાં ભેરૂ નો નાયક પર્વત એની પ્રિયતમા રેશમને જીવનની પગથારે સાથી થવા એક વર્ષના સમયનો કોલ આપી પોતાને ગામ જવા પાછો જતો હોય છે. આંખોમાં ઉભરાતાં આંસુની ધાર વહાવતી પ્રિયતમા તેને દૂર સુધી વળાવવા જાય છે. પ્રિયતમ પ્રિયતમાનાં આંખનાં આંસુ લૂછતો તેને આ ગીત દ્વારા ફરી વિશ્વાસનો કોલ આપે છે.
દૂર થતી તું છોને નયનથી
દૂર થતી તું છોને નયનથી
તોયે હૃદયની પાસ છે.
આસુંભીનું આજ અંતર મારું
તોયે તેમાં તારો વાસ છે. દૂર....
દૂર થતી તું છોને નયનથી
તોયે હૃદયની પાસ છે.
આસુંભીનું આજ અંતર મારું
તોયે તેમાં તારો વાસ છે. દૂર....
મુજ જીવનનાં ગાઢ અંધારે,
તું તારલીનો ઉજાસ છે.
કરૂણતાના સૂર તું છેડે,
તોયે તું સુરીલું સાજ છે. દૂર...
તું તારલીનો ઉજાસ છે.
કરૂણતાના સૂર તું છેડે,
તોયે તું સુરીલું સાજ છે. દૂર...
દુ:ખભર્યાં ભવની કડવાશે,
સ્નેહભરી તું સુવાસ છે.
વિરહ દુ:ખનાં દરિયા પીધાં
તોયે તું મિલન પ્યાસ છે. દૂર...
સ્નેહભરી તું સુવાસ છે.
વિરહ દુ:ખનાં દરિયા પીધાં
તોયે તું મિલન પ્યાસ છે. દૂર...
ગીત અને સંગીત : રવિ ઉપાધ્યાય, ગાયક : બદ્રી પવાર, નૃત્યનાટિકા ; ભવ ભવનાં ભેરૂ ( 1965)
No comments:
Post a Comment